Telefon kontaktowy / Fax

(81) 479 93 94
510 899 094
609 200 697

Kancelaria Adwokacka

ul. M.C. Skłodowskiej 18/6
20-029 Lublin

W przypadku np. podpisywaniu zgody na przeprowadzenie operacji wyraża się zgodę na naruszenie swojej nietykalności. Wykonywanie jakichkolwiek zabiegów przez osoby trzecie, które związane są z naruszeniem ciągłości skóry bez zgody pacjenta, jest niezgodne z prawem. Dochodzi wtedy do naruszenia dóbr osobistych. Czym są dobra osobiste? Na czym polega ochrona dóbr osobistych? Jak postępować w momencie stwierdzenia naruszenia dóbr osobistych przez osoby trzecie?

Dobra osobiste to pojęcie odnoszące się do chronionych prawem dóbr niemajątkowych, które przysługują każdemu człowiekowi, bez względu na płeć, wiek, sytuację materialną czy status społeczny i zajmowane stanowisko. Dobra osobiste dzieli się na dobra przysługujące osobie fizycznej, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, której inne zapisy prawne niejako nadają zdolność prawną.

Jakie dobra zalicza się do dóbr osobistych osoby fizycznej?

Dobrami osobistymi człowieka według art. 23 k.c. są zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko (pseudonim), wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania oraz twórczość naukowa, artystyczna wynalazcza czy racjonalizatorska. Dodatkowo każdy z obywateli ma niekwestionowane prawo do prywatności, prawo do spokoju (wolność od strachu), prawo do pozostawienia w spokoju oraz prawo do kultu po osobie zmarłej.

Jakie dobra przysługują osobom prawnym?

Ten sam kodeks cywilny informuje, że w przypadku osób prawnych każdy z podmiotów gospodarczych dysponuje kilkoma podstawowymi dobrami osobistymi jak dobra sława (dobra reputacja), nazwa (ochrona nazwy firmy, jako elementu indywidualizującego osobę prawną), nietykalność pomieszczeń, sfera prywatności oraz tajemnica korespondencji.

Czego nie uznaje się za dobra osobiste?

Omawiając kwestię dóbr osobistych, warto wiedzieć, że nie wszystkie prawa i wartości zapisane w konstytucji, wbrew temu, co można by sądzić, będą zaliczane do dóbr osobistych. Nie uznaje się za dobro osobiste konstytucyjnego prawa do równego dostępu do dóbr kultury, czy też prawa wolności tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji, prawa do ochrony pracy, prawa do wolności poruszania się po terenie RP, czy też wyboru miejsca zamieszkania i pobytu.

W przypadku naruszenia dóbr osobistych ocena samej sytuacji zawsze powinna być skonfrontowana z poglądami panującymi w społeczeństwie, czyli do tzw. krzywdy przeciętnego obywatela, a nie do odczuć i ocen wyłącznie osoby pokrzywdzonej. Ważne jest podczas rozstrzygania sporów o naruszenie dóbr osobistych zachowanie obiektywizmu społecznego, czy próbie odpowiedzi na pytanie, czy dane zachowanie jest uznawane za negatywne i naruszające dobra osobiste ogółu.

Jak prawo chroni dobro osobiste człowieka?

Dzięki ochronie dóbr osobistych każdy z obywateli może czuć się spokojny, że prawo będzie chronić go przed utratą dobrego imienia, Prawo broni obywateli przed psuciem ich samooceny, narażania ich na różnego rodzaju nieprzyjemności, rozprzestrzenianie wiadomości przedstawiających daną osobę w złym świetle, które to mogą stać się przyczyną utraty zaufania publicznego – niezbędnego do wykonywania danego zawodu.

Jeśli człowiek uzna, że doszło do naruszenia jego dóbr osobistych, może dochodzić swych praw na drodze sądowej, ale może też zacząć od żądania od osoby, która wyrządziła mu krzywdę zaniechania dalszych działań, usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych nierzadko z wykorzystaniem wpisów w gazecie, wypowiedzi w tv czy wpisie w mediach społecznościowych. Poszkodowany może żądać również rekompensaty pieniężnej lub spełnienia obu tych roszczeń. O tym, które i jakie roszczenia powinny być zaspokojone w pierwszej kolejności najlepiej zdecydować z nami, osobami na co dzień zajmującymi się różnego rodzaju sprawami cywilnymi (w tym ochroną dóbr osobistych).