Zawieranie umów to nieodłączny element obrotu prawnego. Zdarza się jednak, że spełnione świadczenie znacząco odbiega od oczekiwań jednej ze stron stosunku. Mowa tu oczywiście o nienależytym wykonaniu umowy, z którym Kodeks cywilny wiąże powstanie odpowiedzialności odszkodowawczej. W sporze przed sądem nie obędzie się zaś bez dowiedzenia racji poszkodowanego.
W jaki sposób można wykazać, że umowa została nienależycie wykonana?
Na samym wstępie warto przytoczyć treść przepisu, który reguluje omawiane zagadnienie. Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W kontekście zaistnienia obowiązku odszkodowawczego szczególne znaczenie ma oczywiście druga część artykułu.
Nasi adwokaci z Lublina niejednokrotnie mieli okazję prowadzić tego rodzaju sprawy. Trzeba zaznaczyć, że w każdym przypadku niezbędne jest udowodnienie, że dłużnik nie zachował należytej staranności. Nie ma niestety jednoznacznego wzorca argumentacji, gdyż wszystko uzależnione jest od konkretnego stanu faktycznego. Podstawą jest więc analiza specyfiki danego stosunku prawnego, a w tym w szczególności zapisów umowy. Pod uwagę należy wziąć także wszelkie dodatkowe okoliczności.
Nie jest to jednak jedyna przesłanka odpowiedzialności dłużnika. Naturalnie, jak przy każdym roszczeniu odszkodowawczym, zupełną podstawą jest zaistnienie szkody. Prawo nie definiuje jednak tego pojęcia. Powszechnie uznaje się, iż są to ujemne skutki w dobrach lub interesach poszkodowanego, które zostały wywołane przez działanie lub zaniechanie drugiej strony. Wierzyciel musi zarazem wykazać, że pomiędzy zaistnieniem szkody a nienależytym wykonaniem umowy zachodzi związek przyczynowo-skutkowy. Nie musi on jednak dowodzić winy dłużnika.
